Machupicchu

MachuPicchu

Om zes uur verzamelen op het centrale plein van Aquas Callentes, te vroeg voor het ontbijt maar we krijgen een banaan, een pakje sap en een energiereep mee.
Zes uur is wel heel erg vroeg, de wekker op 5.15 gezet. Helaas om 3.15 uur ben ik wakker en daarna lukt het slapen niet meer. Dat is vreemd voor mij, ik denk dat het de malariapillen zijn die me verhinderen om te slapen. We zijn in ieder geval op tijd wakker. Gelukkig zijn we niet de enige op het plein. De een na de andere komt slaperig aan. Tegen 6 uur worden er aan alle kanten van het plein namen geroepen en de groepen vormen zich. Met de engels sprekende gids stappen we op de bus. Er staat een hele rij mensen te wachten maar de bussen rijden elke paar minuten weg, we hoeven dus niet lang te wachten. Via vele haarspeldbochten slingeren we ons naar boven. Het regent hier met grote regelmaat, langs de weg zien we een jungle achtige vegetatie. Een extraatje voor mij dus. Boven aangekomen schijnt de zon en het is helder. Wat hebben we weer een mazzel, heel vaak ligt de ruïne dik in de wolken en kun je uren wachten voor je een mooie foto kunt maken. De gids heeft ons twee uur lang rondgeleid en van alles verteld. Machupicchu is gebouwd in de 15 eeuw en weer ontdekt in 1911 door Hiram Bingham. Cusco was de hoofstad van het Incarijk maar in Machupicchu woonde de koning van de Inca's. Ws hebben er tussen de 500 en 700 mensen gewoond. Naast de woning van de koning staan er enkele tempels van de Inca goden. Ze aanbaden de zon, de maan, de bergen, de regenboog en ook de vrouw was heilig omdat zij leven schonk. In en rondom de stad vind je vele terassen waarop groenten, graan en fruit verbouwd werd. Het is ongelofelijk dat dit alles zo goed bewaard is gebleven. Na het verhaal van de gids en een kop koffie zijn we met een Amerikaan uit onze groep naar de sun gate gelopen, dit punt ligt ongeve 300meter hoger dan de stad. Daar staat een bouwsel met een soort gate/poort waardoor de opkomende zon schijnt. Altijd op 21 juni vallen de zonnestralen precies op een bepaald punt op een tempel in het dorp. Een uur klimmen voor een prachtig uitzicht op de hele ruine. Dat was zweten maar de moeite waard. Tegenover dit punt aan de andere kant van het Incadorp ligt een steile berghelling die je kunt beklimmen voor een goed overzicht van de stad. Als je wel eens foto's van de stad hebt gezien zijn ze meestal vanaf deze berg gemaakt. Per dag kunnen maar een beperkt aantal personen de berg beklimmen. Met de bus weer naar beneden waar we nog wat eten voor de trein vertrekt. Nu rijden we met licht dus kunnen we genieten van het landschap. Buiten het station staat een chaffeur te wachten met onze naam op een bordje. Nog twee uur in de bus terug naar Cusco. Om negen uur zijn we weer in het hostel. Het was me het dagje wel.