Potosi

28 mrt Potosi

Allereerst wil ik nog een keer zeggen dat we hier echt geluk hebben met de tijd van het jaar. Alles is groen, er loopt schattig jongvee rond. De regentijd is zo goed als voorbij, in het grootste gedeelte van het land tenminste en de temperatuur op deze driedaagse tour is nog te doen. Over twee maanden word het hier winter en dan vriest het behoorlijk in de bergen. Als je dan zo vroeg uit bed moet is het geen pretje. De flamingos vertrekken naar warmere streken en dan zien de lagunas er ook minder aantrekkelijk uit.
Ik heb heerlijk geslapen na de reisdag van gisteren. De nacht op 4300 mtr had me geen goed gedaan maar nu op 3600 mtr gaat het weer prima. Ontbijt is vandaag niet inclusief dus we gaan buiten eten. Je ziet hier overal tentjes of karretjes waar ze gefrituurde dingen verkopen. Soort pastijtjes met vulling van aardappel en groenten, of een deegbol gevuld met aardappelpuree met een ei erin. Dit vormt voor veel mensen het ontbijt. Ik heb het maar met twee bananen gedaan, ook erg lekker. Aangekomen bij de markt hebben we een api gedronken. Een maisdrankje met kruiden, de bolivianen zijn er gek op, het was niet vies maar ik hoef het niet elke dag. We willen graag naar de zilvermijnen dus op zoek naar een tour voor de middag. Na de lunch stond de auto voor ons klaar, er zouden twee andere mensen meegaan maar door een blokkade buiten de stad komen ze niet. Een prive tour voor ons dus. We werden omgetoverd in mijnwerkers met beschermende kleding, een helm en koplamp. Je wordt verwacht om iets te kopen voor de mijnwerkers, een zakje cocabladeren en iets te drinken voor ze. Ze kauwen de hele dag op cocabladeren als ze aan het werk zijn. Het is opwekkend en zo hebben ze de kracht om door te gaan en het helpt tegen de hoogte. Ik drink ook veel cocathee. Veel mensen hier kauwen coca, in deze landen is het legaal om cocabladeren te telen. Werken in de mijn is slecht voor de mens, je longen hebben het zwaar te verduren. Ze werken nog met dynamiet en er is dus veel stof en veel ander schadelijke stoffen die slecht zijn voor de longen. Als de mijnwerkers hier nog maar 50% van hun longcapaciteit hebben kunnen ze met pensioen en krijgen ook pensioen. Op naar één van de vele mijnen. Een smal gangetje in waar een smalle rails liggen. Uitkijken voor je hoofd want het is regelmatig voor ons niet hoog genoeg. We komen zo af en toe mijnwerkers tegen die de mijn in of uit lopen of een kar vol met steen naar buiten brengen. Ze hebben allemaal een dikke wang van de coca bladeren die ze kauwen. Het is er vies en benauwd. Na verloop van tijd kunnen we door een gat naar boven klimmen maar ik ben bang dat ik niet meer terug kan, alleen Joris gaat omhoog. Ik was blij weer buiten te staan. Verder naar het verwerkings bedrijf. Ik denk dat de ARBO in Nederland zich een ongeluk schrikt als ze zien hoe het hier werkt. De kans dat deze mensen allemaal voortijdig overlijden aan de gevolgen van de mijn en/of chemicalien is erg groot. Weer ben ik blij dat ik in Nederland ben geboren.